Delen is het nieuwe hebben

Producten delen in plaats van individueel bezitten zorgt ervoor dat een bepaalde behoefte (bv. mobiliteit) kan ingevuld worden met minder materialen. Dit verminderd materiaalgebruik betekent eveneens dat er minder broeikasgassen uitgestoten worden. Delen kan bestaan uit (uit)lenen, huren, verhuren of gebruik maken van andere product-dienst combinaties waarbij burgers evolueren van individueel bezit naar (gedeeld) gebruik.

Overheden, regionaal of lokaal, kunnen product-dienst systemen en deelinitiatieven ondersteunen en interessanter maken door fiscale gunstmaatregelen, stimulansen en een duidelijk kader uit te werken waar nodig. OVAM en Vlaanderen Circulair faciliteren en ondersteunen (bv. via projectsubsidies) bottom-up initiatieven rond deeleconomie die het materiaalgebruik reduceren. We willen deze activiteiten verderzetten en ook werken aan het oplossen van juridische en financiële knelpunten voor deelsystemen.

Autodelen vermindert materiaalgebruik en broeikasgasemissies

Interactieve tool berekent impact van autodelen op materiaalgebruik en broeikasgasemissies

Een circulaire economie waarbij iedereen in een autodeelsysteem stapt (gemiddeld één deelauto’s per 10 personen) en waarbij de transportbehoefte onveranderd blijft, zorgt voor een verlaagde materiaalimpact van meer dan 25% en voor een vermindering van de uitstoot van broeikasgasemissies van meer dan 15%. Deze winst op het vlak van materialen en broeikasgasemissies komt er enkel doordat er minder auto’s geproduceerd moeten worden voor eenzelfde transportbehoefte (de productiefase = oranje blokje in onderstaande figuur).

Bereken hier de impact van auto kopen t.o.v. auto delen.

Groot deelpotentieel voor vervoersmiddelen en gereedschappen

Keuze van de Vlaming om te ontlenen of te huren per productcategorie

Ruim 40% van de Vlamingen is bereid om tuingereedschap en doe-het-zelf artikelen te ontlenen of huren. Voor alle overige productcategorieën is er een (ruime) meerderheid die nieuwe producten zou aankopen.

Voor bijna 20% van de Vlamingen is het bezit van een persoonlijke wagen geen must. Toch geeft 42% aan geen probleem te hebben om met anderen mee te rijden. De gemiddelde Vlaming doet op dit moment niet aan autodelen. Toch overweegt 17% van de Vlamingen om gebruik te maken van een autodeelsysteem. Het Steunpunt Circulaire Economie onderzoekt momenteel welke Vlamingen (niet) bereid zijn om te autodelen. Het onderzoek bekijkt wat de drijfveren en barrières zijn bij consumenten voor autodelen.

Bron: Gfk Belgium (2017)

Meer weten?

Wat is deeleconomie?

Deeleconomie is een ruim begrip waaronder zowel private als commerciële activiteiten terug te vinden zijn. Dit kan gaan van ruimte, woning, vervoersmiddelen en voeding delen, maar ook producten en materialen kunnen gedeeld worden.

Een commerciële vorm van delen of eerder huren/ verhuren zijn de ondernemingen gespecialiseerd in het verhuren van doe-het-zelf, bouw- en feestartikelen. Deze diensten worden ook door sommige Kringwinkels aangeboden aan democratische prijzen.

Het delen van vervoersmiddelen zit in de lift en wordt door diverse organisaties en initiatieven uitgebouwd. Autodelen.net inspireert en ondersteunt zowel de commerciële als de niet-commerciële initiatieven.

Deeleconomie, waarbij gereedschap en gebruiksvoorwerpen uitgeleend worden, bestaat zowel uit fysieke locaties in diverse steden in Vlaanderen alsook uit digitale platformen. De fysieke locaties zijn vaak burger- en middenveld initiatieven ondersteund door lokale besturen en andere organisaties.

Het aanbod en type van deelinitiatieven waaronder ook de fysieke locaties worden ondersteund en in kaart gebracht door De Transformisten, vzw Repair&Share en BBL.

Een andere vorm van deeleconomie zijn de online platformen om vraag en aanbod voor het uitvoeren van klusjes en karweien bij huishoudens legaal, veilig en beperkt belastingsvrij te organiseren. Via deze sites kunnen particulieren betaalbare ervaren klussers zoeken om zowel herstel- als kleine renovatiewerken te laten uitvoeren bij hun thuis.

De omvang van de deeleconomie

Er bestaan geen precieze cijfers over de omvang van de deeleconomie in Vlaanderen of België.

Een rapport van PwC (2018) raamde op basis van een enquête bij gebruikers van digitale platformen inzake deeleconomie, dat de omzet hiervan ongeveer € 2,0 miljard zou belopen in België, dat is zowat 0,5 % van het Belgische bbp in 2017.

Uit een enquête van de Europese Commissie (2016) (Flash Eurobarometer) over het gebruik van platformen van collaboratieve economie in Europa neemt ongeveer 8 % van de Belgische bevolking deel aan een vorm van deeleconomie, wat duidelijk minder is dan het Europese gemiddelde (17%). Er is wel nog ruimte voor groei, want 25% van de ondervraagde personen zou geneigd zijn tijdens de komende jaren meer aan de deeleconomie deel te nemen dan op dit ogenblik.

Begin 2015 bleek uit de ING International Study (2016) dat ongeveer 24 % van de Belgen vertrouwd was met de term deeleconomie. Een nieuwe peiling in de loop van 2016 toonde aan dat de term snel geïntegreerd raakt, aangezien één derde van de respondenten toen positief antwoordde.

Een studie van IDEA Consult (2017) vroeg aan een panel van 1.000 Vlamingen of zij al gehoord hadden van de term ‘deeleconomie’. Slechts 17% van de Vlamingen gaf aan de term te kennen en ook effectief te weten wat het inhoudt. 28% kent de term, maar weet niet wat het inhoudt. De meerderheid (55%) heeft er echter nog nooit van gehoord.

Financiering van de deeleconomie

Uit een studie van Econocom en Vlaanderen Circulair (2019) blijkt dat de Belgische financiële instellingen hun diensten onvoldoende hebben aangepast aan circulaire bedrijfsmodellen zoals as-a-service modellen, deelplatformen of tijdelijk gebruik. Bij kredietaanvragen van ondernemingen die willen innoveren met circulaire projecten, steken de investeringsrisico’s nog te veel af tegen het potentiële investeringsrendement. De instrumenten bestaan om dit investeringsrisico te verdelen over meerdere partijen, zoals kredietverzekeraars of garantiefondsen - al dan niet in combinatie. Die mogelijkheden voor risicodekking zijn te weinig gekend of worden te weinig aangewend, stelt het rapport.